1. پیوند بهاییت با استعمار

روابط بسیار نزدیک و هم‌پیمانی سازمان رهبری بهاییت با بیگانگان و دولت­های استعماری، آنچنان آشکار است که تاریخ­نگاران حوزه تاریخ معاصر ایران، بهاییت را محصول سیاست­های استعماری غربی برای تغییر بنیان فکری و اجتماعی جوامع اسلامی می­دانند.1
فریدون آدمیت، نماد روشن­فکری الحادی، درباره وابستگی‌های سیاسی بهاییان می­نویسد:
...دستگاه بهایی پیوستگی خاصی با سیاست‌های مختلف خارجی داشته و این کیفیت با گرویدن عنصر یهودی به آن گروه، حدت گرفته است. مرام و مقصد آنان رواج بی‌وطنی است و راه و رسم آنان سرسپردگی به سیاست‌های اجنبی. ...رأی ما دراین‌باره مبتنی است بر شواهد عینی و آنچه برای ما معتبر است، همان شواهد عینی است.2
وی سپس با بررسی شواهد خود، چنین نتیجه می­گیرد که عنصر بهایی نیز چون عنصر جهود، یکی از عوامل پیشرفت سیاست انگلیس در ایران شد. جالب اینکه از جهودان نیز کسانی به این فرقه پیوستند.
تاریخ­نگاران غیربهایی بی­طرف، تردیدی ندارند که این مذهب با پشتیبانی و جهت‌دهی قدرت­های استعماری شکل گرفته است تا ساختار جامعه مذهبی ایران را دگرگون سازد و نیز منافع استثمارگران را تأمین کند. برای اثبات این مدعا، شواهدی عرضه می‌کنیم و وجدان­های بیدار را به داوری فرامی‌خوانیم: